Dit schilderij toont een ongebruikelijke iconografie, die niet kan worden afgeleid uit de klassieke mythologie of uit de Christelijke traditie, maar wel uit de literatuur. Het verhaal zou afkomstig zijn uit de Decamerone van Boccaccio, een middeleeuws allegorisch werk. Een van de verhalen uit de Decamerone is dat van Cimon, die een probleemkind bleek te zijn.
Cimon liep op een dag langs Iphigenia, die lag te slapen bij een fontein in gezelschap van enkele anderen. Ingenomen door haar schoonheid, bleef hij uren naar haar staren. Op die manier transformeerde hij in een beleefde en gecultiveerde jongeman, en niet veel later vormden ze een koppel. Het verhaal is een allegorie over de kracht van liefde.
